چیست گردون کاینقدر در خلق غوغا ریخته

سرنگون جامی به خاک تیره صهبا ریخته

گرد ما صد بار از صحرای امکان رفته اند

تا قضا رنگی برای نام عنقا ریخته

آه از این حرص جنون جولان که از سعی امل

خاک دنیا برده و بر فرق عقبا ریخته

قطع امید قیامت کن که پاس مدعا

در غبار دی هزار امروز و فردا ریخته

تا نیفشانی به سر خاک بیابان امید

جمع نتوان کرد آب روی صد جا ریخته

زیر دیوار که باید منت راحت کشید

سایهٔ مو هم شبیخون بر سر ما ریخته

حسرت تعمیر بنیاد قناعت داشتیم

خاک ما را کرده گل آب رخ ما ریخته

گر مروت مشربی با چین پیشانی مساز

از تنک رویی دم شمشیر خون ها ریخته

از ازل گمگشتهٔ آغوش یکتای توام

تا به کی جویم کف خاکی به دریا ریخته

تا ز هر عضوم سجود آستانت گل کند

پیکری چون آب می خواهم سراپا ریخته

تا توانی بیدل از تعظیم دل غافل مباش

شیشه گر نقد نفس در جیب عنقا ریخته